Deze zin kwam ik tegen in de nieuwsbrief van zenmaster Edel Maex. Ik schreef hem op in mijn aanteken boekje. Wu wei, doen door niet te doen, zeggen ze in de tao. Je daar als westerling kunnen aan overgeven is een hele uitdaging. Ik probeer het al een paar jaar maar blijf ook geconfronteerd met het "ik heb het gemaakt, zie mijn carrière, ..." prestatie maatschappij gedoe. Ik doe niks of heel weinig in een dag. Zo lijkt het toch. Maar zorgen voor je gezin, je huis, je omgeving

Tijd nemen om wat je ervaarde te laten bezinken. Dat is was integratie voor mij betekent. Vandaag was ik op bezoek bij mijn osteopaat. Een bijzondere man, eentje die nog echt de tijd neemt. En ook tijd laat om hetgeen hij door zijn be-hand-eling bracht, lichamelijk te laten landen. Ik mocht dus na de sessie nog zeker 20 of waren het meer minuten op de tafel blijven liggen luisterend naar de geluiden van de zee. Deugddoend was dat. We hollen vaak van het ene naar het andere. M

Dit idee kwam in mijn geest voorbij waaien na een gesprek. Ik dacht terug aan het boek " aarde roeren " van filosofisch tuinier Jan Graafland. Het is een simpel ritueel dat je ook gewoon thuis kan doen. Je vult een mooie kom of schaal met aarde uit plekken die je genegen zijn: uit je tuin, bij een bijzondere boom, krachtplekken, .... Na een korte meditatie waarbij je eventueel een kaarsje aansteekt, ga je met de kom op je schoot zitten. Je draait de aarde zachtjes in de kom w

Geen dag gaat voorbij zonder dat ik buiten ben. Niet altijd in het bos, maar op zijn minst in mijn tuin, of een wandelingetje in de buurt. Buiten zijn is de manier om de levenskracht te ervaren. Elke bloem, elke boom, elk dier, de wind, de wolken .... het zijn allemaal levende dingen. Ze veranderen continu. Ook wij als mens zijn levend. Alleen omringen we onszelf binnenshuis met heel veel niet-levende materie. De levenskracht die buitenhuis omnipresent is, is er amper wanneer