een goed gesprek

Samen met mensen een bosbad nemen. Voor mij is het telkens weer een beetje spannend. Heel vaak ken ik de mensen niet die zich aanmelden. Ik heb wel een vast stramien tijdens een bosbad maar de invulling daarvan gebeurt ter plekke. Hoe is de natuur, welke mensen zijn er mee, ... en wat komt er spontaan bovendrijven bij mezelf. Op dat laatste leren vertrouwen, dat dit het is, dat het goed genoeg is. Voor mij kwam dat er mettertijd. Hoe meer ik oefenen als gids bosbaden hoe meer ik geloof dat alles goed is zoals het is. En soms is er echt niet veel nodig. Ook dat aanvaarden.

Wat er ook altijd komt bovendrijven is de vele fijne gesprekken die er ontstaan tussen de mensen. Mensen die elkaar vaak niet kennen. Ook al gebeurt alles grotendeels in stilte tijdens een bosbad, toch zijn er die mooie deelmomenten waarin elkeen vrijuit vertelt wat hij/zij graag wil, niet delen is ook goed. Andere gesprekken dan je met mensen zou hebben als je op café zou gaan.

De tijd nemend om in stilte goed bij jezelf te komen, diepe ontspanning, .... dragen bij aan deze mooie gesprekken. Je spreekt vanuit je hart. Deelt wat er leeft bij jou. Het is heerlijk dat daar ruimte voor is.